Некалi я цябе чакау,
некалi ты была маёй.
Я жадау каб была ты тут,
я жадау каб была са мной.
Але вецер нядобрых змен,
не пакiнуу цябе i след.
Акрамя апусцелых сцен,
маю душу не ратуе свет.

Чаму так здараецца у жыццi?
Чаму гэтых сцен мне не прайсцi?
Чаму адзiнокае святло?
Чаму ад гарэлкi не цяпло?

Я бяру цябе у светлы край,
каб была ты усё жыцце са мной.
Гэтых песень гаварлiвых стай
нам не трэба. Я iду за табой.
Калi раптам ты пабачыш свет,
калi раптам ты адчуеш пах.
Здраднiкау сярод нашых нет.
Нас ратуе гарачыня у сэрцах.

Чаму так здараецца у жыццi?
Чаму гэтых сцен мне не прайсцi?
Чаму адзiнокае святло?
Чаму ад гарэлкi не цяпло?

Не былi мы нiколi там,
дзе с табою нас не знайдуць.
Маё сэрдца напалалам
i адрыукi ты знойдзеш тут.
Вернемся у незабыуны час
дзе былi мы с табой удваiх.
Дзе цяпло ратавала нас.
Тваi рукi я трымаю у сваiх.

Чаму так здараецца у жыццi?
Чаму гэтых сцен мне не прайсцi?
Чаму адзiнокае святло?
Чаму ад гарэлкi не цяпло?