Жауын
Сен айыптысың бірақта көздерің айыпсыз,
Менде айыптымын сондықтан қалдым жалғыз.
Біздің бақыт... тағдырға болды сүйкімсіз,
Ақымақпыз, оны жазған болсақ өзіміз.
Білесің бе, кейде қараңғы түнде,
Аулаңа барып қарап тұрамын терезеңе.
Мүмкін көрінер маған таныс силует,
Сағыныш пен өкініш бойымды өртеп.
Алматымның күлі суық жаңбыр астында,
Cезім неге тұншығып өлмейді көз жасыма?
Махаббат жүректің бағы ма, наласы ма?
Жалғыздыққа таң қалмайды жалғыздар қаласында.
Сағындым құшағымдағы сенің деміңді,
Әңгімелеріңді, тәтті еріндеріңді.
Сенімен қиын бірақта сенсіз қиынырақ,
Күнәһармін жұмақ тапқан періштені құшақтап.
Қайырмасы:
Жылап жаным, жауған жауын,
Қандай суық! Көз жасы көк аспанның.
Жылап жаным, жауған жауын,
Бәрібір мен... бақытты боламын.
Жыла, жүрек, жыла, өзіңе сол керек,
Ол сені сүйді, сен болсаң басқаны іздеп.
Қолымызда барда алтынның қадірі жоқ,
Бақытын көрмеген бақытқа хақысы жоқ.
Мен сені жоғалттым әлемімде сары күз,
Сенсіз бәрі мәнсіз, өмірім бос.
Басқалардың еріндері - уақытша наркоз,
Саған айтарым көп бірақ таусылды сөз.
Төрт жыл өтті. Көздерім жанарыңда,
Алақаным алақаныңда.
Баяу алып құшағыма,
Иіскеймін сені құштарлана.
Сырымды айтамын жауынға,
Жылы самал айналды дауылға.