Apaszem Staszek był wkrąg znały go ulice 
w spelunkach ciemnych, gdzie podłe życie wre
Kochanka jego była zwykła ulicznica
co gdzies na rogu sprzedawała ciało swe.
Pomimo to Stach kochał swoją Hankę
choc nieraz bił, skatował aż do krwi.
gdy przepraszał na nowo swą kochankę
to czułe słowa do uszu szeptal jej:

Hanko! O tobie marzę wśród bezsennych nocy
Hanko! Ja bez Ciebie nie potrafię żyć 
i wciaz bym sie wpatrywał w twoje oczy 
i przy Twym boku ja tylko chciałbym żyć!

Hanko! Twe ciało słodko pręży się, wygina
Hanko! Daj usta niech przeminie ból i żal
Że w oczach łzy - to wiem, że moja wina
że życie płynie wśród tak burzliwych fal

Gdy się dowiedział, że Hanka go zdradziła,
to roześmiał się trzykrotnie: Ha ha ha!
I poszedł tam, gdzie granda wódę piła
I on też pił, bo serce z bólu schło.
Po roku znów Stach spotkał swoją Hankę,
a w ręku błysnął zemsty nóż!
I samo serce pchnął swoją kochankę
a nad jej ciałem szeptał: cóż zrobiłem, cóż

Hanko! Twe ciało w bólu pręży się, wygina
Hanko! Ach, ja bez ciebie nie potrafię żyć
Że w sercu nóż - ja wiem, że moja wina
wszak życie płynie wśród cierpień i burz

Hanko! O tobie marzę wśród bezsennych nocy
Hanko! Ja bez ciebie nie potrafię żyć
I wciąż bym się wpatrywał w twoje oczy
i przy twym boku ja tylko chciałbym żyć