Нягутна шапаценне нашых развитанных слоу,
Зникаюць з далягляду лежуценни светлых сноу,
Здаецца вось и час прачынацца назаужды
Бывайце, сады семирамиды.
Ты свае сэрца любае схавай на усё жыццё
Маукливае растанне: траняткое пачуццё
Мне хочацца спыниць гэты гадзинник
На стале, але, але, але

Было так, так будз
ничога не пашкодуе час Мымодзи мы любим и гэта
усё, што ёсць у нас, было так, так будзе, будзе як будзе
Час абрау нас

и тольки ранишня вулицы багаць восени ход
и з тонкими пераменями расквецицца усход
и з цихим звонам зникнуць нашы зорки по чарзе
и будзе новы дзень
Было так… так будзе…