Мае думкі пра цябе спынілі сваё існаваньне.
Мае ўспаміны – гэта крыўды, якое, у дупу, каханьне!
Ты інфаркт майго сэрца, ты спляжыла пачуцьці,
Я памыляўся, сука, калі казаў, што [bad word] цябе.

Яна вырашыла, што я не падыходжу.
Не задавальняю патрабаваньням,
Не апраўдваю спадзяваньняў,
Спазьняюся на спатканьні,
Ня маю шмат мані,
Не рыхтую летам сані,
А зімой дыплёмную працу,
Ня ўмею выгадна прадавацца,
Ня маю ўласнай кватэры,
У Бога амаль ня веру,
Ніякіх манэраў
І ўсё па-херу.
Я ня маю пэрспэктыў,
Мной кіруе незразумелы матыў,
З такімі як у мяне характарамі
Назаўсёды застаюцца аматарамі.
У яе жыцьці я выглядаю прахожым,
Не пачаставаў яе марожаным,
Сына яна назаве Сірожам,
Я такі… Такі… О, Божа!
Не падыходжу.

Мне б зараз стаць сьцяной ці зрабіць укол,
Мне б выпэцкаць усё ў пакоі крывёю,
Мне б стрэліць у скроню, ці легчы пад колы.
Ты ўсё роўна не зразумееш, што стала са мною.
Я ненавіджу цябе!

Я згубіў сябе ў мокрым халодным паветры,
У плыні біямасы на шмат кілямэтраў.
Ты яд, што прыгожа блішчыць на сонцы,
Ты забіваеш з густам, пяшчотна, бясконца.

Мне забаронены шлях у яе ложак,
На мне быццам напісана: “Ты нічога ня можаш”.
Не прыгожы.
Пакідаеш яе на раздарожжы,
Зь ёй трэба абыходзіцца асьцярожна.

Ты мыла мае рукі цёплай вадой,
Ты цалавала мяне так, як ня ўмее ніхто.
Мабыць я сплю й гэта мне сьніцца?
Ты цуд які ня можа адбыцца…
Я ненавіджу цябе!