Хай неба нам радзіць,
Хай месяц прыме наш шлюб.
Клянуся табе не здрадзіць
І ў сведкі клічу зямлю!
 
Няхай гарыць кахання зніч!
Мой род працягнецца стары,
Бо заручыў нас сонца-крыж
Ды блаславілі карані.
 
А ці чуеш ты пошчак капытоў?
То імчаць сюды карнікі Хрыста,
Вочы тояць за шчытом.
О, святая прастата!
 
Бегчы? Куды?
З намі зямля!
З намі дзяды
І Млечны Шлях!
 
Разам з табой урасцем як сцяна.
Нас закатуюць, асудзяць...
Але залатая страла Перуна
Праб’е іх няверныя грудзі.