Eg vil lofa eina þá
æðst af kvinnum nefnast má,
meyjan heitir Maríá,
miskunn guðs hana gæddi
og gjörvöll meinin græddi
 
María mær so mild og skær
mann og guð hún fæddi 

Heiðurs verð er heims um rann
heilög mey, sem blessan fann;
treysti’ eg guði’ og trúi’ á h
þó tigni’ eg þig sem bæri,
vel það verðugt væri
 
María góð so mild og rjóð,
meyju hverri skærri 

María drottning dygðug mest,
dáðum prýdd það auglýsist,
í hennar sæði blessast bezt
bæði konur og karlar
um álfur heims gjörvallar
 
María frú so mild og trú,
mest yfir kvinnur allar.
 
Blessun hlauztu María mín,
mest yfir hverja auðarlín,
sólu fegri skært þú skín,
skýrlega má því hrósa; þú ert ein eðla rósa 

María væn þín veitist bæn
virgo gloriosa