Күпме йуллар йөрдем, дөнйа күрдем,
Назлы җилләр йөзем сыйпады.
Сиңа қайтқач қына, туған йағым,
Күкрәгемә шатлық сыймады.

Тик бер генә көнгә айырылсам да
Йамансулап сине йуқсынам.
Синнән башқа миңа, туған йағым,
Бу дөнйада тормыш йуқ сыман.

Тик бер генә көнгә айырылсам да
Йәтим қалған кебек буламын.
Тик син генә йәшәў матурлығы,
Гүзәллеге йақты дөнйаның!