Мадина, Мені жын қақты,тұншығамын көзді жұмсам,
Тұншығады өкпем,тұншығады түтін жұтсам.
Бұл не деген зат,бұл не деген зат,
Көзім көргелі қараңғы мойныма жіпті астым
Шырылдауда періштелер,кетіңдерші періштелер,
Жіберіңдер кетейін мен,жындарға бер жанымды алсын.
Неге қайта келдім,неге қалдым өмірде,
Жаман адам болғанымба?тіпті алмады тозақта.
Дүрс-дүрс етіп жүректің үні естілді,
Шырылдаған жаным қалды көрсеңіз сәби секілді 
Жынды десең қосыламын,кетші әрі жалғыздықтың өзі жылытады,
Жіпсіз байландым біреуге ешкімге айтпаймын оны.
Тіпті бермеймін көруге ұстап алғанымда қолды.
Сұраққа жауап бермеймін,осылай миыңды жеймін,
Керек десең жаулаймын санаңды,
Сосын жүрегің Мадина деп соғады.
Аха құлаққаппен тыңдаған әуен ерекше тағы не ол?
Бөтен дыбыстар естіледі.

Қайырмасы:
Қолымды созамын жарыққа жете алмай,
Құтқарыңдар мені деуге де тілім бармай.
Тағдырыма жазылғаныма жауап барма?
Мені жын қаққандай отырмын өзіммен өзім.

Тішш үндеме үзбе сөзімді жек көрем
Не деп кеттім мен әлемім секілді бөтен.
Үш әріпті сөз миды жеп қойды есім кем,
Ұбт,реп десем жынданамын несіне?
Керекпа маған осы өмір,осы өмір нәтижесі,
Түбі өлім ашылмайды сұрақтар бетпердесі.
Кімге керек бұл әуен,кім үшін болдым әуре,
Деген сұрақтар миды жеп болды үндеме.
Тыныштық керек басым қатуда,
Болмайды маған,болмайды тіпті қатуға.
Мен көрген нәрсені көрсетпесін тек сендерге,
Еліміз айналады жындылардың үйіне.
Құлатамын,сындырамын,лақтырып сосын түбінде,
Маған бәрібір бір зат секілді мына өмірде.
Түсініксіз болып жатса,тырыспа сен сен түсінуге,
Бұл мен Мадинамын 3рет өліп тірілген.

Қайырмасы