Жне Гануся ў полі жыта,
Сонца цешыцца з яе
Конік гожа самавіта,
Песню ёй сваю пяе;

Ганна ж песню заспявае,
І задумлівы лясок,
Тую песню пераймае,
І той звонкі галасок;

Прыпеў:
Ганна,Ганна-красачка дзяўчынка,
Ясны вочы,тонкі стан,
Ганна,Ганна,пазайздросціць ёй былінка,
Што аздобіла курган

Пойдзе жнейка праз гаёчак,
Спыніць лужынка яе,
Ты пацешся сваіх вочак,
Глянь на брованькі свае;

І прыпыніцца дзяўчынка,
Каб адбіцца ў люстры тым,
Дзе глядзіцца і ялінка,
Верхам пышным і густым;

Прыпеў 2 разы.