Рәмиль Хәҗиев.

Эх, сагындым авылымны,
Сызылып аткан таңнарын,
Тугайларын, урамнарын,
Күңелле бала чагын.

Кушымта:
Кил каршыма, туган авылым,
Өзелеп сине сагындым.

Араларда озын юллар,
Көннәр үтә сизелми.
Эх, сагындым, әткәй – әнкәй,
Күрәсем килә сезне.

Кайтыр идем, туган авылыма,
Яшьлегемне сагынып.
Күңелемдә тулы сагыш,
Очар идем кош булып.