Ինձանից էլ ջահել իմ պապերը
Հրաժեշտ չտված  հեռացան,
Վշտի մեջ էլ հպարտ իմ տատերը
Հանկարծ մի գիշերում ծերացան: 

Իսկ հետո, երբ լսվեց կրակոցը,
Դույլի մեջ կաթն ասես սևացավ,
Էտ շարժվեց մանկության օրորոցը,
Էտ պստիկը քնից արթնացավ, 

Օրորվիր մանկության օրորոց,
Կյանքը մութ փակուղով մի փողոց,
Կյանքն իրար ուտելու փակ դպրոց,
Օրորվիր,  Օրորվիր
Օրորվիր մանկության օրորոց:

Դա երազ էր, թե ոչ, բայց պապերս
Խստորեն ասացին` դիմացի՛ր,
Հերթը քոնն է, էսպես է, ախպերս,
Ցավերդ երգելով հեռացի՛ր,
Հերթը քո՛նն է, էսպե՛ս է, ախպերս,
Ցավերդ երգելով հեռացիր: 

Իսկ դրսում նոր կոփված տականքները
Թալանում ու գռփում են մարդկանց,
Էս կեխտոտ, ասիական մութ բարքերը,
Ու դեմքերն ինչ սազում են սրանց,

Օրորվիր մանկության օրորոց,
Կյանքը