Նորից բացվում է լուսաբացը,
Իմ առաջին ու վերջին սեր,
Երկինքը աչքերիդ պես թաց է,
Ճակատագրից, Ճակատագրից,
Ճակատագրից պոկված նվեր:

Վերջին անգամ ներիր ինձ, Տեր,
Տես՝, կորցրել եմ քաջությունս
Իմ թշնամու անունն է սեր,
Բայց նա է հենց,
Բայց նա է հենց,
Բայց նա է հենց երջանկությունս:

Ես կորցրել եմ ճերմակ ձիս,
Իմ ոսկեթամբ ժառանգությունը,
Ինչպես ելնեմ այս անտառից,
Երբ կորցրել եմ,
Երբ կորցրել եմ,
Երբ կորցրել եմ ուղղությունս:

Այս ինչ կախարդ ինձ կախարդեց,
Ո՞վ ինձ նետեց անտակ անդունդը,
Ինձ բաց ծովում մեկը խեղդեց,
Բայց ինձ ժպտաց,
Բայց ինձ փրկեց,
Եւ ափ հանեց հաջողությունը:

Մի կողմ թողեք անմիտ վեճերը,
Աննպատակ ու անտեղի,
Խառնել են իմ մտքի էջերը,
Եւ ճիշտ հասցեն,
Եւ ճիշտ հասցեն,
Եւ ճիշտ հասցեն իմ այստեղի:

Ես իջ