Чал Уралым кукрәгендә Мейәс кала.
Тирә ягы асыл ташлар, алтын дала.
Шул калада гомер итә, үзе туган туфрагында, 
Эшкә бирелеп, моңга төрелеп гәзиз халкым минем.
Кушымта:
Уралым! һиндә көзрәт, һиндә йәннәт!
һин бит минең серзәшем, һин бит минең мондашым.
Уралым! һиндә минең хыялдарым, һинһез юктыр тормошом! Рәхмәт һиңә язмышым!!!
Тагын яззар етер гәзиз тыуган ергә,
һабантузар үтер горләп тыуган илдә.
Данлы халкым, моңло халкым, йөрәктәрзә янһын ялкын!
Бер булайк, айырылмайык мәңгегә!