Þar var Draupnir 
ok Dolgþrasir, 
Hár, Haugspori, 
Hlévangr, Glóinn, 
Dóri, Óri 
Dúfr, Andvari 
Skirfir, Virfir, 
Skáfiðr, Ái. 

Alfr ok Yngvi, 
Eikinskjaldi, 
Fjalarr ok Frosti, 
Finnr ok Ginnarr; 
þat mun æ uppi 
meðan öld lifir, 
langniðja tal 
Lofars hafat. 

Unz þrír kvámu 
ór því liði 
öflgir ok ástkir 
æsir at húsi, 
fundu á landi 
lítt megandi 
Ask ok Emblu 
örlöglausa. 

Önd þau né áttu, 
óð þau né höfðu, 
lá né læti 
né litu góða; 
önd gaf Óðinn, 
óð gaf Hænir, 
lá gaf Lóðurr 
ok litu góða. 

Ask veit ek standa, 
heitir Yggdrasill, 
hár baðmr, ausinn 
hvíta auri; 
þaðan koma döggvar, 
þærs í dala falla, 
stendr æ yfir grænn  [bad word]  

Þaðan koma meyjar 
margs vitandi 
þrjár ór þeim sæ, 
er und þolli stendr; 
Urð hétu eina, 
aðra Verðandi, 
- [bad word] á skíði, - 
Skuld ina þriðju; 
þær lög lögðu, 
þær líf [bad word] 
alda börnum, 
örlög seggja. 

Þat man hon folkvíg 
fyrst í heimi, 
er Gullveigu  [bad word] studdu 
ok í höll Hárs 
hana brenndu, 
þrisvar brenndu, 
þrisvar borna, 
oft, ósjaldan, 
þó hon enn lifir. 

Heiði hana hétu 
hvars til húsa kom, 
völu velspáa, 
vitti hon ganda; 
seið hon, hvars hon kunni, 
seið hon hug leikinn, 
æ var hon angan 
illrar brúðar. 

Þá gengu regin öll 
á rökstóla, 
ginnheilög goð, 
ok um þat gættusk, 
hvárt skyldu æsir 
afráð gjalda 
eða skyldu goðin öll 
gildi eiga.