Ο προβολέας ανοιχτός να ρίχνει πάντα φως
σε σένα ρίχνει φως και ας έχει φύγει.
το έργο παίζει απ' την αρχή την πρώτη μας στιγμή
ολόκληρη ζωή και ας ήταν λίγη
πως να σε ξεχάσω πως
αν όλα ειναι ουρανός
εσύ ήσουν πάντα η δύση.

Σου χρωστάω ακόμα ενα κλάμα
δεν τελειώνει ετσι το πράγμα
αν δεν είσαι εδώ
πως θα 'ρθει η χαρά
σου χρωστάω ακόμα ενα δάκρυ
έτσι είναι πάντα η αγάπη
αν δεν είσαι εσυ ποια ζωή μετά.

Θα ανοίξει παλι η βραδιά σαν να 'ναι σινεμά
το έργο η καρδιά και απόψε το χει
το πρώτο απρόβλεπτο φιλί το ναι που σου 'χα πει
το πρώτο μας γιατί και ένα άδειο όχι.

τι? τι να ξεχάσω τι?
αν όλα είναι αριθμοί
εσύ ήσουν πάντα το ένα.

Σου χρωστάω ακόμα ενα κλάμα
δεν τελειώνει ετσι το πράγμα
αν δεν είσαι εδώ
πως θα 'ρθει η χαρά
σου χρωστάω ακόμα ενα δάκρυ
έτσι είναι πάντα η αγάπη
αν δεν είσαι εσυ ποια ζωή μετά.(x3