Эндәшми урамнар. Көн түзәм, түзәм ай.
Сүзләрем үземә, йөземә бәрелә.
Тораташ шәһәр бу.Тынлыкка тончыгып 
Мин шулай теп-тере ялганга әвереләм.
Вакытның диспесе өзелеп,
Мизгелләр тротуар ташына сибелеп тарала.
Кырын сүз,чит караш, һәм өнемдә телефон,
Ә миндә...Күмерле синсезлек ярала.
Ул өтә,ул тишә... учларны һәм җанны.
Казанның карын да, суын да йотарлык.
Көл булып очудан коткарган хакыйкать-
Бу шәрә шәһәрдә,һичшиксез, син барлык.

Яралар ачылгач, гел сезгә кайтыла,
Дистәләп сагыну һәм яңа таң сөйрәп.
Гафу ит,языла артык сүз-бу шигырь.
Бер телем,күңелгә бербөтен син кирәк.