Досум эсиңде барбы,
 Ызы-чуу түшкөн мектептин алды .
 Бас десе баспай, жаз десе жазбай,
 Тажаткан күндөр эже-агайды.

 Кайырма:
 Мен биринчи атаман, сен экинчиде,
 Бирде сени келтектеп, бирде келтек жеп мен.
 Канча жолу мушташтык биз кыз талашып,
 Аттиң ошол күндөр калды кайда адашып?

 Досум бүгүн мен, сен да ,
 Өзгөрдү баары, өзгөрдү эл да.
 Балалык кезим сенин да менин,
 Сагынтат бизди туулган жер да.

 Кайырма:

 Эх, доске эстей жүр дайым,
 Биз ойноп,өскөн мектептин багын.
 Тааныткан тамга сага да, мага,
 Унутпа дайым эже–агайды.

 Кайырма: