Сонца тваім агнём натуе нас на досвітку сусвету
Дзесці ідзе вайна, а дзесці людзі думаюць пра лета,
Можа, ты мой герой, ці ты са мной, ці можа не,
Ды з решты, мы кроплі на вакне.

Цябе забываю, нябёсы хай прыгадаюць,
Цябе забываю, за нас зоркі дакахаюць,
Цябе забываю, анёл мой, адзін ты толькі помні,
Запомні мяне, кроплі на вагне.

Я так чакала нас, каб наш палёт стаў выкананнем мары,
Мы паляцім з табой па над зямлёй ў новы....
Я не пушчу ў свой свет адбітак бед і слёзы ў вочы маці,
Ды чорны колер ў хаце...