Муз. и сл. народные.

Джерлени талгъыр джыланы болуб,
Мен сууну энишге баргъаем.
Дуниягъа урлукъ менми боллукъ эдим,
Джаратылмайын къалгъаем.

Мени сюйгеним кетиб барады,
Устолда къалгъанд сураты,
Бизден сора да кёбле бардыла да,
Джартылай къалгъан мураты.

Минг сёлешсем да, бир сёлешмейди
Устол юсюнде суратынг.
Нек тынгылайса, ачыкъдан айт да къойчун,
Къалайды манга муратынг?

Бир бирибизни бир бек сюйюучек,
Алай мен сенден ёнгелеб.
Экибиз ючюннге дуния бузулгъаед,
Тауладан ташла тёнгереб.

Ой, сени бла мени ючюн, наным,
Таулагъа газет урулсун.
Ай, сенден къалгъан, ох, мени дуниям
Тюбю башына бурулсун.

Ой, сюймекликден былай таралыб,
Сейир этеме джаныма.
Хунада ташла эрий болурла да
Бир-бир кюнледе халыма.

Мен суу бойнуна баргъанма, алан,
Суудан бир ташчыкъ алгъанма.
Энди кимни да мен башха этмейме,
Бек сюйгенимден къалгъанма.

Сёлешген сайын бир ариу болад,
Бети тюрленнген дарийча,
Къайгъыларымы ол сейир чачады,
Джангы тилленнген сабийча.

Мени сюйгеним кетгенли, ой, ой,
Мен ышармайма, кюлмейме,
Ызындан джылай барлыгъем, ой, алан,
Да баргъан джолун билмейме.

Устол юсюнде машинам, алан,
Мен аны неге бурлукъма?
Къайда айлансанг да, сау айлан, ариучукъ,
Мен сени сакълаб турлукъма.