Тәҙерәңә бер көн керҙе ҡарлы ямғыр,
Кемдер әйтте, түҙ һин, яҙмышың шулайҙыр.
Китте ул ашығып, китте ул хушлашмай,
Кемгәлер үпкәләп, донъяны моңлатып.

Ауыр төндәреңдә тешеңде ҡыҫ, көрәш,
Бирешмә, илама, түҙ инде, һеңлекәш.
Һин яңғыҙың түгел, һынмаһын күңелең,
Балаларың өсөн йәшә, йәшә, бәғерем.

Ҡараңғы төндәрҙә яңғыҙың ҡалғанда,
Ҡарғама донъяны, күңелең тулғанда.
Төндән һуң көн тыуа, ас тәҙрәләрең,
Ҡояш үҙе алыр ҡара пәрҙәләрҙе.