Мы слухалі музыку,
Мы слухалі музыку разам,
Мы слухалі музыку разам
На дахах шматпавярховых дамоў.
Нашы радыё-сэрцы 
Прымалі сігналы 
Гэтых аблокаў, зор, мастоў.

Мы крочылі,
Мы крочылі разам,
Мы крочылі разам
Вясною праз талы, чарнеючы снег.
Незнаёмы раён, вільготныя кеды,
Пранізлівы вецер, таннае піва,
Размовы і смех.

Мы разам, 
Мы разам спявалі,
Мы разам спявалі.
Як птушкі нічым не валодалі,
Але ж жылі нечым.
Здаецца, калісьці 
Мы ў нешта верылі.
Здаецца, калісьці мы верылі
У нядрэнныя рэчы.

Восень як вясна, толькі наадварот.
Як затрымаць няспынны карагод?
Я цягну далоні долу,
Паднашу да вуснаў лёд.
Восень як вясна, толькі наадварот.

Лай-лай-лай-ла…

І мы зразумелі,
Мы зразумелі разам,
Раптоўна, што за намі ніхто не прыйдзе.
Што не будзе ніякага знаку,
Што калі не глядзець на ўсход –
Дык сонца ніколі не ўзыдзе.

Мы стаялі, 
Мы стаялі разам
Ля хуткаснай трасы,
Па ёй імкліва нясліся ночы і дні.
Нам здавалася,
Што ў жыцці ёсць нейкая тайна,
Нам здавалася, 
Што ведаем яе мы адны.

Лай-лай-лай-ла…

Восень як вясна, толькі наадварот.
Як затрымаць няспынны карагод?
Я цягну далоні долу,
Паднашу да вуснаў лёд.
Восень як вясна, толькі наадварот.

Прачнемся, хопіць спать!
Гадзіннік не будзе званіць.
Цябе ніхто не пабудзіць, 
Акрамя тваіх сноў.
Ты чула ад нараджэння
Адзін матыў – 
І няма чаго спяваць,
Акрамя сваіх слоў.

Восень як вясна…
Восень як вясна…
Восень як вясна…
Вось яна – вясна!