Լրբերը սրբեր են դառել՝ սերը սրբել են տարել,
Մարդիք սրտերը հանել՝ տեղը քար են շարել,
Գրքերը թուղթ են ուղղակի՝ անպետք, անիմաստ,
Դուրս արի էտ ծուղակից, որ դառնաս բանիմաց:

Դեմքեր դուխով՝ թանգ դուխով, հարուստներ անթիվ,
Չես էլ հասկանում ովա ով էս շայկից,
Չես էլ հասկանում տերը որ մեկնա սրանց՝
Բոլորը ճիշտ են միշտ դանակի հաշվին սրած:

Եթե էս դասա, ուրեմն թարսա՝
Աշակերտը դասատույա, ուսմասվարը տհասա, 
Դասամիջոց էլ չկա կեսից շատի համար,
Որ մի օր բռլելու են ու *** էս պռոեկտի մաման:

Իմ քաղաքը իմնա ու իմնա մնալու,
Նրա հետ եմ մնալու նույնիսկ հեռու գնալուց,
Չուտով ինձ կժպտա ինչպես միշտ Երևանս,
Գուցե նրա հոգին մի օր էլ երևա քեզ....

Ախր մի օր, ախր մի օր, հետ է գալու Երևանը,
Ախր մի օր, ախր մի օր, հետ է գալու Երևանը:

Փողոցո