Кад на младо пољско цвијеће
бисер ниже поноћ нијема,
кроз груди ми пјесма л'јеће
"Што те нема, што те нема?"

Кад ми санак покој даде 
и душа се миру спрема,
из срца се гласак краде
"Што те нема, што те нема?"

Процвјетала свака стаза,
к'о што б'јеше дивних дана.
По ружама и сад прска
бистра вода шадрвана.

И у часу бујне среће
и кад туга уздах спрема,
моја љубав пјесму креће
"Што те нема, што те нема?"

When pearls of dew at night are strewn
On meadow flowers in early bloom,
My bosom starts a longing tune:
“Where are you, where are you?”

When, relaxed, I fall asleep,
When my soul calm is deep,
In my heart whispers creep:
“Where are you, where are you?”

When the dawn glows red
In the shimmer of jewels clad,
My soul stirs a song in bed:
“Where are you, where are you?”

When great rejoicing is on high
And gloom prepares a heavy sigh,
My love begins to sing the rhyme:
''Where are you, where are you?''