Պետրոս Սերեմճեանի Յիշատակին

Վէրքերով լի ջան ֆիտայ եմ,
Թափառական,տուն չունեմ,
Եարիս փոխան զէնքս եմ գրկել,
Մի տեղ հանգիստ քուն չունեմ։

Արնոտ երկիր,սուգ ու շիւան,
Ինձ դուրս կանչեց փակ կեանքից,
Տանջուած հայրենիքի սէրը
Չվախեցուց վտանգից։

Ես կոչուեցայ ջան ֆիտայի,
Դարձայ զինուոր գաղափարի.
Թող իմ թափած արեան շիթեր
Օրինակ դառնայ հայ զինուորի։

Ես խաչուեցայ.ջան ֆետայի
Սկզբունքդ սուրբ մնայ,
Թող իմ արեան կաթիլներով,
Հայ զինուորը զօրանայ։

Սասնոյ լեռներ Գողգոթայ են,
Շատ բարձր են,խիստ դժուար,
Կեանքի խաչը ես շալակած
Այնտեղ տարի շատ յօժար։

Մակեդոնիա իմ եղբայրս
Իմ խաչովս պսակուեց.
Եղբայրական սիրոյ զէնքով
Գազան Սուլթանն խորտակուեց։

Կախաղանից երբ որ քամին
Ինձ տարուբերէ ճօճալէն,
Յի&