Эзләдем-тапмадым синең кебекне
Гүзәл чәчкәләрен җир йөзеннән.
Сиңа кайттым,иркәм, талпынып-очып,
Җитешмәдем-соңга калдым мин.

Җитишмәдең,иркәм, бәйләгәнмен мин
Тормыш юлларымны башка белән.
Кайтып каеннарга сөялеп еладым,
Серләремне аңа сөйләдем.

Кулга чәчкә тотып, күз яшьләрен сөртеп,
Котларга дип сине туйга килдем.
Күзләреңдә синең моңсу утлар,
Кая китте шаян яшь чаклар?..