РАМАНС
І лямпа не гарыць
І лгуць календары
І калі ты даўно хацела нешта мне сказаць,
То гавары

Хлуслівы кожны гук
І ціша, як труна
Калі ў самым запале ўцехі выпадае з рук
Карэц віна

І ў прыцемках пакой
Трымціць ў ствале патрон
Так ціха, што я чую, як імчыцца пад зямлёй 
Вагон метро

На плошчы сто палкоў
І цемра між радкоў
І ў тэлефона слухаўцы праз столькі многа год
Напеў гудкоў

І грукнуць дзверы дзесь
І войкнуць правады
Салют! А шчасцю нашаму не стлець,
А быць заўжды.
Салют! А шчасцю нашаму не стлець,
А быць заўжды.