Na skraju wioski niewielkie wzgórze 
na wzgórzach kłosy, a polne róże 
wzgórze porosły i ku figurze 
ciekawie wspięły się 
W zielonym słoju dumne lilije 
w szczerbatym dzbanie wysmukłe szyje 
wonnych goździków i georginie 
liliowo białe bzy 

W kwietnej powodzi w morzu zieleni 
sczerniały świątek tkwi 
do niego co dzień w wieczór majowy 
wieśniacy szli 
a żeby zły los ich dom omijał 
ludzie śpiewali „Ave Maria” 
a żeby zły los ich dom omijał 
ludzie śpiewali „Ave Maria” 
bolesna twarz wśród rys i pęknięć 
więc śpiewać trzeba jak najpiękniej „Ave Maria” 

Wśród wielu ludzi w tłumie zebranych 
klęczy ich dwoje, to zakochani 
Madonno zechciej cud jakiś sprawić 
by im nie było źle 

Wznosi Madonna ręce z cokoła 
tak już od wielu lat 
i błogosławi wszystko dokoła 
ich cały świat 
więc uroczyście choć wszystko mija 
ludzie śpiewają „Ave Maria” 
więc uroczyście choć wszystko mija 
ludzie śpiewają „Ave Maria” 
bolesna twarz wśród rys i pęknięć 
więc śpiewać trzeba jak najpiękniej „Ave Maria”