Ձայն տուր, օ՜ ֆիդայ, ինչո՞ւ ես տրտում,
Լուռ ու մունջ նստած երկար մտածում,
Ավաղ երկար մտածում, տխուր երկար մտածում:

Շարժեցեք տղե՛րք, սրեր շողշողուն,
Թափենք մենք կրակ թշնամյա՛ց գլխուն,
Գազան թշնամյա՛ց գլխուն, գազան թշնամյա՛ց գլխուն:

Թափենք մե՛նք արյուն իբրև ախոյան,
Լինի առաջնորդ մե՛ր ազատության,
Սիրուն մե՛ր ազատության, անուշ մե՛ր ազատության:

Շտապեցեք տղե՛րք, խմբին միատեղ,
Մետաքսե դրաշակ ծածանվի՛ այնտեղ,
Թող միշտ ծածանվի՛ այնտեղ, սիրուն ծածանվի՛ այնտեղ:

Քանի այստեղ է հայը խղճալի,
Զինված պիտ լինի ամբո՛ղջ ֆիդայիք,
Սիրուն ամբո՛ղջ ֆիդայիք, անուշ ամբո՛ղջ ֆիդայիք:

Մոսին, հրացան ձեռքներիս բռնած,
Թունավոր փամփուշտ կրծքների՛ն շարած,
Հպարտ կրծքների՛ն շարած, սիրուն կրծքների՛ն շարած: