Ана туралы жыр

Сөзі Ғафу Қайырбековтікі
Әні Шәмші Қалдаяковтікі

Әлемнің жарығын сыйладың сен маған.
Даланың әр гүлін жинадың сен маған.
Сен бердің құстардың қанатын самғаған,
Балалық құштарым өзіңе арнаған.

Қайырмасы:

Әлдилеп, аялап, өсірген жемісің,
Самал жел, сая бақ құшағың мен үшін.
Есейіп кетсем де мен саған сәбимін.
Көңіліңді көктемдей көзіңнен танимын.

Өтеуге борышың, анашым, жан сырым,
Іздедім сен үшін әлемнің асылын.
Әлемнің байлығын сыйлар ем, кеш мені,
Сыйлар ем ай-күнін, қолыма түспеді.

Қайырмасы

Ете гөр қанағат, әзірге берерім,
Балалық махаббат, балалық жүрегім.
Бол риза анашым, қолдағы осы бар,
Өзіңе арнаған әнімді қосып ал.

Қайырмасы

Татарчасы

/Госман Әхмәтҗанов тәрҗемәсе/

Биргәнсең син миңа ал нурын таңнарның,
Җыйгансың син миңа бар гөлен даланың,
Биргәнсең канатлар талпыныр чагымда,
Балалык рәхмәтем җырымда чагыла.

Кушымтасы:

Кадерләп үстергән мин синең җимешең,
Куеның — гөлбакча, назлы җил — сулышың.
Инде буй җитсәм дә, мин сиңа сабыймын,
Күңелең назларын күзеңнән таныймын.

Боларга бәрабәр ни генә бирәем,
Бердәнбер бүләгем — тугры йөрәгем.
Итә күр канәгать, риза бул шушыңа,
Үзеңә аталган җырымны кушып ал.

Кушымтасы

Бурычлы сиңа мин, әнкәем-алтыным,
Сиңа дип эзләдем дөньяның асылын.
Ай белән кояшны бирим дип уйладым,
Үрелеп алырга җитмәде буйларым.

Кушымтасы

Башҡорт варианты

Донъяның аҫылын ҡүрһәттең һин миңә,
Урамдың һәр гөлөн йыйғанһың һин миңә.
Бирҙең ҡош ҡанатын кәйелеп осорға,
Балалыҡ ҡоштарын үҙеңә арнаған.

Ҡушымтаһы:

Бәүетеп, иркәләп үҫтергән емешең,
Наҙлы ҡараш-йөҙөн татыған баламын.
Үрелеп үҫһәм дә, мин һиңә һабыйым,
Күңлеңдең яҙҙарын күҙеңдән таныйым. 

Түлергә бурысын, әсәйем, йән серем,
Әҙләнем тик һинә донъяның асылын.
Донъямдың байлығын йәмләр(һыйлар) һау кис мине,
Йәмләр (һыйлар) һау ай - көнөң ҡулыма төшмәне.

Ҡушымтаһы

Итә күр ҡәнәғәт, әҙерге бирғемем,
Балалыҡ мөхәббәт, балалыҡ йөрәгем.
Бул риза әсәйем, ҡулдағы ошо бар,
Үҙеңә арнаған йырымды ҡушып ал.

Ҡушымтаһы