Ты ведаешь гэта не вельмi проста убачыць мора такiм,
як бачыць яго марак.
Ты ведаешь мне не вельмi лёгка табе адказать чаму,
я лічу не так.

А першы снег падаў на тваi,
быццам крылы, вейкi.
Нейкi незнаёмы чалавек адчыняе дзверы, 
зачыняе дзверы у душы.

Колькi людзей праз тваё жыццё праходзiць.
Нехта брудзiць, нехта саромiць, нехта моцна кахае цябе.
Колькi слоу, колькi удыхау, выдыхау, уздыхау.
Колькi поглядау, позiркау кожны дзень зноу i зноу.

А першы снег падау на тваi,
быццам крылы, вейкi.
Нейкi незнаёмы чалавек адчыняе дзверы, 
зачыняе дзверы у душы.

Чаму тады мяне не зразумеу ты.
Чаму тады слоу не знайшла я, быццам нежывая.

А першы снег падау на тваi,
Мокрыя вейкi. 
Ты ужо нейкi незнаёмы чалавек адчыняеш дзверы, 
пакiдаеш маё сэрца назусiм.