«Ақиқат тұман арасында»

Қайырмасы: 

Шаңырақ шайқалып босады топсаң
Ғасырлық дақ түсті кетпейтін жусаң
Сөзімді ұқсаң, екінші тоқсан
Қайтадан келмесін қаралы жұп сан
Қайғы мен қасірет келтірген нұқсан
Сөзімді ұқсаң, екінші тоқсан

Жақау:

Мылқаулар басқылауда ауызымды үндеме деп
Үрейлі сәттер елес болып мазалайды күнде мені 
Оралады түнделетіп зар еңіреп қасыма
Сол сюжеттер есімдегі айналды көз жасыма
Қара жер қабылдады анардың шырынын
Қарғалар елемеді балапанның шырылын 
Қорегі шыбынның көп болды шығының
Ұяның күлге айналғаны кінәсі бұл шылымның 
Адам деген ұғымның қалды бізде жұғыны 
Көре тұра қонақ қылдық төрімізге ұрыны
Қонақ болды өзгелер,соқырлар сөзе ерер
Өздерінше қабылдайды бұл әлемді өзгерер
Тойып жер жетпеді көздегені шағалдардың
Көрмейсің бе қасқырлардың тобымен қамалғанын
Көрмейсің бе кененің қадалған жерден қан алғанын
Ақиқат тұман арасында бар бірақ таба алмадым! 

Қайырмасы: 

Диди:

Тұманның арасынан ақиқат іздедім
Сүріндім, қарадым, біреудің іздері
Жүре бердім сол ізбен ақырын ілгері
Бір топқа кезіктім, коздері байлаулы
Жұтқандай тілдерін шықпады үндері
Аштық пен қорқыныш жаулаған түрлерін
Сол ізбен беттедім, келесі көргенім
Қарғалар шұқыды бірінің көздерін
Қасқырлар өлтіріп бір-бірін тістеді
Көзіме сенбедім өңім бе әлде түс педі
Ұялы телефон байланыс тыс деді
Бармекен қараушы, естіп тұр кім мені
Іздерге қарасам қызыл қан түске енді
Алыста бір адам жатырды қансырап
Байқалды қиналып аязға үскені
Тақалдым қасына қарасам көзі ашық 
Сезілді анық ақиқат білгені
Әттең тым кеш киіммен бүркедім
Ешкім де білмеді оның қалай өлгенін
Ақиқат таппадым, ізді де көрмедім!