Есен-аман жүрмісің, Ләйлім шырақ? 
Жаңа таптым ауылыңды көптен сұрап. 
Жел тимесе, жан тимес деп жүргенде, 
Қол ұстасып жатпенен кеттің жырақ. 

Аққу едің таранған айдындағы, 
Ұштың ұзап қанатың жайдың-дағы. 
Көлеңкеңді көрсетпей кете бардың, 
Қол алысқан сертіңнен тайдың-дағы. 

Осылай ма ей, қалқа, айтқан сертің, 
Жүрегімді жандырды ғайшық дертің! 
Мұнша неге сен мені әуреледін, 
Болмаған соң әуелде баста еркің?! 

*Ақан Сері*