a a
Gdzieś w hotelowym korytarzu krótka chwila.

Splecione ręce gdzieś na plaży oczu błysk. 
d
Wysłany w biegu krótki list, stokrotka w śniegu dobra myśl. 

To wciąż za mało moje serce, żeby żyć. 

Ref:
d a 
Uciekaj skoro świt, bo potem będzie wstyd 
d a
i nie wybaczy nikt chłodu ust Twych. 

Deszczowe wtorki, które przyjdą po niedzielach. 
Kropelka żalu, której winien jesteś ty. 
Nie prawda, że tak miało być, 
że warto w byle pustkę iść. 
To wciąż za mało moje serce, żeby żyć.

Uciekaj skoro świt, bo potem będzie wstyd 
i nie wybaczy nikt chłodu ust, braku słów 
Uciekaj skoro świt, bo potem będzie wstyd 
i nie wybaczy nikt chłodu ust Twych. 

Odloty nagłe i wstydliwe, nie zabawne. 
Nic wiedzący a zdradzony pies czy miś. 
Żałośnie chuda kwiatów kiść 
i nowa złuda, nowa nić. 
To wciąż za mało moje serce, żeby żyć.

Uciekaj skoro świt, bo potem będzie wstyd 
i nie wybaczy nikt chłodu ust, braku słów 
Uciekaj skoro świt, bo potem będzie wstyd 
i nie wybaczy nikt chłodu ust Twych.