Ой ты, саду

Ой ты, саду, ты мой саду, зеляненькай,
Ой лі, ой, лёлюшанькі, зеляненькай.

Па ім ходзя парнішанька, ў гуслі йграя.
Ой лі, ой, лёлюшанькі, ў гуслі йграя.

За ім ходзя красна дзеўка, й успявая.
Ой лі, ой, лёлюшанькі, й успявая.

Яна пела й успявала, дай заснула.
Ой лі, ой, лёлюшанькі, дай заснула.

Падыходзя парнішанька разбуджаці:
Ой лі, ой, лёлюшанькі, разбуджаці.

– Ўстань-прасніся, красна дзеўка, прабудзіся,
Ой лі, ой, лёлюшанькі, прабудзіся,

А ўжо цябе твая маці даўно кліча.
Ой лі, ой, лёлюшанькі, даўно кліча.

– Няхай кліча-выклікая, ні чужая,
Ой лі, ой, лёлюшанькі, ні чужая,

Яна выйдзя за вароты, ні пасудзя,
Ой лі, ой, лёлюшанькі, ні пасудзя,

Яна выйдзя за новыя дай пахваля,
Ой лі, ой, лёлюшанькі, дай пахваля.

Карагод абраду Ваджэнне і пахаванне стралы, в. Неглюбка, Веткаўскі раён