Ботақан, бұл әнді саған арнағам,
Кербез келбетің жүрегімде сақталған.
Бірақ жүрек әлі айықпады жарадан,
Екі жүрек... екі бөлек мұңайған...

Алаулаған махаббатың сезініп күшін,
Лүпілдеген жас жүрегім соғады сен үшін.
Қаңыраған жанымның әрбір түкпірі,
Тек сенімен толықты, аяулым, түсін.
Көздерің, сөздерің көңілімді жықты,
«Сүйемін» деген сөзім жүрегімнен шықты.
Талай түндер ұйқысыз өзіңді армандай,
Сырласыма айналды аспандағы толған ай.
Қинамашы мені жаным, сезімді елемей,
Сенсіз маған өмір көрінеді өлімдей.
Өміріңе кенеттен рұқсатсыз бас сұқтым,
Ешқашанда таппаспын жанды өзіңдей.

Қайырмасы:
Жүрегімде менің,
Жүрегіңде сенің.
Жанады жалындап,
Кіршіксіз махаббат.
Қараймын көзіңе,
Қарайсың көзіме.
Өзіңді ұстамай,
Берілші сезімге.
Тек сені сүйемін,
Бағым деп білемін.
Ынтықпын мен саған,
Нәп-нәзік Ботақан.

Тыншымайды көңілім өзіңе жығылған,
Әрқашанда тілеуіңді тілеймін Алладан.
Жүректегі отымды жаңадан жағылған,
Сөндірмеші жаным-ау, өзіңе жалынам.
Қуанышқа бөленемін өзіңе қарасам,
Бақытқа кенелемін қолдарыңнан ұстасам.
Кешіре гөр егерде сезімге тұншығып,
Өзімді ұстамасам немесе тосылсам.
Әрбір айтқан сөзім – жүрегімнің үні,
Әрбір айтқан сөзім – жүрегімнің мұңы.
Өзіңменен кеудеме менің жан қонып,
Ертегідей болар тіптен ғұмырымның соңы.