Mitt í býnum gongur hann hvønn dag 
Millum húsini í góðum lag 
Um tað regnar ella sólin sær 
Allatíðina hann gongur har 

Onnur koyra bil og síggja hann 
Tey fata ikki, at hann altíð kann 
 [bad word] í hesum stóra bý 
Tey skilja ikki, at hann hevur tíð 

Hann er ein víðagitin býarmynd 
Og altíð siga tey, at tað er synd 
At hann her gongur sum ein glatað sál 
Men hann gongur til hann kemur á mál
 
Hann fer ongantíð avstað við skund
So hann gongur neyvan nógv á fund 
Eingin veit við vissu hvør hann er 
Ella hvat hann her í býnum ger
 
Men tað frættist, at hann er stórt skald 
Hann á orðum og á tankum hevur vald 
Kanska skapar hann á gøtuni hvønn dag 
Meðan tú í bili skundar tær avstað

Hann er ein víðagitin býarmynd 
Og altíð siga tey, at tað er synd 
At hann her gongur sum ein glatað sál 
Men hann gongur til hann kemur á mál 

Kanska skrivar hann um teg og meg 
Kanska skrivar hann um sjálvan seg 
Kanska undrast hann, at tú og eg 
Aldrin síggjast meira á alfarveg 

Kanska revsar hann ta [bad word] verð 
Hann kundi verið tann sum munin ger 
Og hvat um eftirtíðin minnist bara hann 
Tí hann sannleikan og lívið fann 

Hann er ein víðagitin býarmynd 
Og altíð siga tey, at tað er synd 
At hann her gongur sum ein glatað sál 
Men hann gongur til hann kemur á mál 
Ja, hann hugsar til hann kemur á mál