Син ураган юлны мин урыймын, 
Эзләреңә түгәм күз нурым. 
Син сулаган язны мин сулыймын 
Кайда, кайда гына үзең, 
кайда гына үзең, күз нурым. 
Кайда, кайда гына үзең, 
кайда гына үзең, күз нурым. 

Син сөялгән талга мин сөяләм, 
Бөреләргә коям күз нурым. 
Син сөелгән җилгә мин сөеләм, 
Кайда, кайда гына үзең, 
кайда гына үзең, күз нурым. 
Кайда, кайда гына үзең, 
кайда гына үзең, күз нурым. 

Кемнәр генә аңлар хисләремне, 
Томакланса якты күз нурым, 
Җилләр генә сөя чәчләремне. 
Кайда, кайда гына үзең, 
кайда гына үзең, күз нурым. 
Кайда, кайда гына үзең, 
кайда гына үзең, күз нурым

Я брожу по дорогам, по которым ты бродил, 
На следы твои лью свет очей. 
Я дышу весной, которой ты дышал, 
Где же, где же ты сам, 
Где же ты сам, свет очей моих? 

Я прислоняюсь к иве, к которой ты прислонялся, 
На почки ее лью свет очей. 
Меня ласкает ветер, который тебя ласкал, 
Где же, где же ты сам, 
Где же ты сам, свет очей моих? 

Кто же поймет мои чувства, 
Когда потускнеет ясный свет моих очей? 
Только ветры ласкают мои волосы, 
Где же, где же ты сам, 
Где же ты сам, свет очей моих?