Під облачком явір похилений,
На нім сідит пташок премилений,
Слуха, мила, як тот пташок співат,
Же з любови нич добре не биват.

Мила моя, ти, спокусо єдна,
Любив я тя не рік, тай не два.
Ци мі дала зіля ся напити?
Не мож, мила, нияк без тя жити.

Мі ворожка давно ворожила,
Же ня здурит дівка чорнобрива,
Же не буду видів за ньом світа,
Хоц проминут мої млоди літа.

Ци та любов єст од Бога дана?
Ци лем може дяблом підшептана?
Хоч бис не хтів, то мусиш любити.
Хоч бис не хтів, про то маш терпіти.

Під облачком явір зеленіє.
Посмотр, мила, як тот вітер віє.
Може вирве єго з коренями,
Мила моя, што то буде з нами.