Думкі... Адкуль чакаць ратунку,
Мая абарона тае пад яе агнём.
Біцца, за права, каб ёй прысьніцца,
Шалёнае асьляпляе сваім ледзяным сьвятлом.

Заставацца побач, каб ляцець у нікуды,
Мільёны, мільёны недацягнуць нашай вышыні,
А недзе там, дзе былі мы
Заплачуць зоркі, што ніколі не зазьзяюць.

Гукі, пазбаўленыя прытулку
Салодка гіпнатызуюць,
І клічуць: "Ідзі за мной".
Б'ецца і сьмерці ў твар сьмяецца
Мая арытмія сэрца - навечна аддана ёй.

Заставацца побач, каб ляцець у нікуды,
Мільёны, мільёны недацягнуць нашай вышыні,
А недзе там, дзе былі мы
Заплачуць зоркі, што ніколі не зазьзяюць.

Мы цалуем сонцу вусны і апаленыя падаем...
Ма цалуем сонцу вусны і апаленыя падаем...
Мы цалуем сонцу вусны і апаленыя падаем...
Ма цалуем сонцу вусны і апаленыя падаем...