Спі, бо няведаешь ты, як я ў ранку прачнуўся. 
Я заўсёды Бога маліў, каб ён толькі не адвярнуўся. 
Смех халоднай рукой да сумных людзей дакрануўся.
Я бачыў, як мяне пахавалі і роднай зямлёй захлынуўся.
Спі, я твой сон зберагу і больш ні аб чым не тургуйся.
Ноч, што парвала цела маё на зоркі, ты імі любуйся. 
Аднойчы імя маё ты накрэслішь нажом у кафэ прыдарожным.
Мёртвых не купішь за грошы.
Прабач, так будзе з кожным.