Սասնա ահեղ կռվին Գլեգուզանցի հըմզեն, 
Էրկու մանչն իր ղրկեց Գրքոյին քյոմա: 
Մըր սուրբ մարութակ,Անդոկ,Ծովասար կըգանչինք 
Չուր երբ մեռուկ, մենք մնանք անոթ էղնի մի: 
 
Ուր մենք քար գըհալըծունկ, ճուր գըտարծունք երկաթ, 
Հերիք էղնինք ձառա տաջիկներուն վատ, 
Տուք մզի ապավեն փրկիք թուրքի դավեն, 
Հայորդիկ սասնա տան մենք ծըզի ղուրբան; 
 
Իրեն երկու տղին, Ավեյին,Հաճոյին, 
Առավ յուր խմբի մեջ մտավ գոդեմարտ, 
Հաճո, Հաճո լաճակ քըշիմ, քշիմ ըս քու լըլուխ, 
Օրիս գայնե լաո մըտի գոդեմարտ: 
 
Շատ ենք թափել արյուն չտեսանք վառ գարուն, 
Մըր աչքերուն միշտ լաց օգնե մեզ Աստված, 
Տուք մըզի ապավեն փրկիք թուրքի դավեն, 
Հայորդիկ սասնա տան մենք ծըզի ղուրբան: 
 
Մեր կանանց կրծքին մանչ ուսին մոսին,ձեռքին լաչ, 
Նրանց դեմքին ցասում, փառք ք