Հոգիները կ'ուսանեն լոկ ճախրանք ու թռիչք, Մինչ մարմինները մահվան տենդը կը սորվին. Արարածները ամեն մոլորյալ են միշտ, Բայց Արարիչը կը հսկե աշխարհի ամեն վիհ: Արյունները կը հոսին, ու ժամանակն անուժ է, Մատաղացու գառները սպանված են պաղ բազկեն, բայց սուրբերու աչքերը միշտ պատկերը կը հուշեն, Թե մեզի դեռ հարորեն Արարիչը կը հսկե: ՈՒ մարած են մոմերը, աղոթքները լռած են, Լուռ են շուրթերը,լուռ են, լուռ են հոգիք ու վանքեր, Ծպտված են ողբերը, ու երկինքն ալ է անձեն,