А Лявоніху Лявон палюбіў, 
Лявонісе чаравічкі купіў; 
Лявоніха, душа ласкавая, 
Чаравічкамі палясківала. 

Як я молада ў матулькі жыла, 
Як вішэнька у садочку цвіла, 
Цвіла, цвіла да пацвітывала, 
З малайцамі ды пагулівала. 

Ой, Лявоніха, Лявоніха мая, 
Ты такою прыгажуняй не была. 
Як збяромся мы у свята пагуляць, 
Нам Лявоніхі свёй не пазнаць. 

Ах Лявоніха, Лявоніха мая, 
Ты сягоння, нібы ружа, расцвіла, - 
Расцвіла буйнымі кветкамі 
З добрым мужам д і  дзеткамі.

Ой, згубіла мяне мамачка мая, 
Што за цябе мяне замуж аддала, 
Ой, чаму-ж цябе пярун не забіў, 
Як ты мяне маладую палюбіў. 

Лявоніха, Лявоніха мая! 
Нехай цябе любіць чорт, ды не я, 
А дзе-ж тыя кавалёчкі жывуць, 
Што новыя тапарочкі куюць? 

Куюць, куюць ды пазванываюць, 
Нашых дзевачак падманываюць. 
Куюць, куюць ды пазванываюць, 
Нашых дзевачак падманываюць. 

Ай, Лявоніха, Лявоніха мая, 
Несалёную капусту дала, 
А Лявона ды і орт не бярэць: 
Несалёную капусту жарэць. 

А Лявоніха не жонка была, 
Нямытую мне кашульку дала, 
Нямытую, некачаную. 
У суседа пазычаную.