Hansı evdə, hansı pəncərələrdə?
Hansı şəhərdə, hansı küçələrdə?
Hardasan, sevgilim?
De mənə sənin yerini necə bilim?

Salam, sevgilim. Necəsən?
Növbəti məktubu sənə göndərirəm.
Qoy mahnılar olsun məktub,
Bunu tək sənə yazıram. Hamını unut, unut...

Canım, səni necə görmək istəyirəm...
Gözlərinə baxıb gülmək istəyirəm...
Neçə il’di ki gözləyirəm,
Hərdən tək qalanda lap ölmək istəyirəm..

Bəlkə çox yaxınsan, bəlkə çox uzaq,
Artıq sənsiz olmur yaşamaq...
Mən səhnə’də, sən kənar’da...
Kaş biləydin – necə çətin səni tapmaq...

Qoy desinlər “bu mövzu təkrardı”,
Amma sənə görə hər şeyə mən hazır..
Hərkəsin yanında sevgilisi,
Amma QaraQan yenə otağında tək yazır...

Neçə il’di mən yazdım sevgi’dən,
Neçə il’di siz oxuduz əzbər’dən.
Gülür gözlərim səhnədə,
Kim bilir mənim içimdə nə dərdlər?

Neçə il’di mən yazdım sevgi’dən,
Neçə il’di ki gəlmir şəhzadəm.
Mənim sevgilim hardadı?
Ona deyin ki – QaraQan təkdi və dardadı...

Səni axtarır hər yerdə gözlərim,
Deyirlər: “Bəsti, möcüzə gözlədin.
Olmur nağıllar, gəlmir mələklər.
Sevgi yoxdu. Ozun deyirdin axı sən..

Bəsti, qaldın bu qədər sən tənha,
Ətrafına bax bir – doludu qızlarla,
Sevir hamsı səni, yazır hamsı sənə,
Bu ki arzusu hər oğlanın”.

Amma mən gözləyəcəm tək səni,
Bilirəm, indi dinləyirsən məni.
Bilirəm necə çətindi qız olmaq, [bad word] xət çəkib ilk atdımı atmaq...

Qoy desinlər “bu mahnı mə’nasız”,
Amma sənə görə hər şeyə mən hazır...
Hərkəsin yanında sevgilisi,
Amma QaraQan yenə otağında tək yazır...

XOR

Gəl yanıma, saxlayaq zamanı,
Birdəfəlik unudaq hamını...
Tənha bir adı, yalnız sən və mən,
İlıq dalğalar, isidir günəş...

Gecə ulduzlar,
Qalıyaq ocaq,
Yalnız öpüşlər,
Yorğanımız qucaq,
Kiçik bir daxma,
Bizim sevgimiz,
Dünya dağılsın, qalaq tək ikimiz...

Sən inanmırsan, amma sənə görə mən
Harda olsan – arxanca gələrəm.
Nəyə gərək bu şan-şöhrət,
Oları bölüşməyə yoxsansa yanımda sən?

Mənə lazım deyil nə mahnılar,
Nə şöhrət, nə də ki bu alqışlar.
Qoy bu da olsun mənim zəyifliyim,
Sənə görə atmağa hazıram hər şeyi...