Қарагөз ең алғашқы сүйген қызым,
Көктемім, жазым менің, күзім, қысым.
Армандап жыл мезгілін қалай күтсем,
Ол да менің көптен күткен аққу құсым.
Қалап ем махаббаттың қаламқасың,
Қолдан ұштың қанатты қарлығашым.
Аймалап, аялаған күндерімді,
Қалайша сен есіннен шығарасың?
             Қайырмасы
Алтыным менің...
Кете бардың амалым жоқ қала бердім
Жүрегім кеудеме сыймайды-ау
Сол менің жүрегімді қинайды
Алтыным...
 
Күте-күте сарғайдым хаттарынды,
Сағынышым жыр болып ақтарылды.
Мен ғана жалғыз сені сағынатын,
Ойлап тұрсам осы бір шақтарымды.
Ұнаттың ба жастықтың көп күндерін?
Сол жылы алма ағаштар көп гүлдеді.
Сол жылы көрші үйдің баласына,
Мәңгілікке айырбастап кеттің мені.