Koma Fenris
Austur sat in aldna 
í Járnviði 
og fæddi þar 
Fenris kindir. 
Verður af þeim öllum 
einna nokkur 
tungls tjúgari 
í trölls hami. 

Fyllist fjörvi 
feigra manna, 
rýður ragna sjöt 
rauðum dreyra. 
Svört verða sólskin 
um sumur eftir, 
veður öll válynd. 
Vituð ér enn eða hvað? 

Sat þar á haugi 
og sló hörpu 
gýgjar hirðir, 
glaður Eggþér; 
gól um honum 
í galgviði  [bad word] ur hani, 
sá er Fjalar heitir. 

Gól um ásum 
Gullinkambi, 
sá vekur hölda 
að Herjaföðurs; 
en annar gelur 
fyr jörð neðan 
sótrauður hani 
að sölum Heljar. 

Geyr Garmur mjög 
fyr Gnipahelli, 
festur mun slitna 
en freki renna. 
Fjöld veit hún fræða, 
fram sé eg lengra 
um ragnarök 
römm sigtíva.