РЫЦАР-ВЕРАБЕЙКА

Запражыце сівых коней
У паезд шырокі!
Ў ім паедзе верабейка
Да пані сарокі.

Як прыехаў верабейка, 
Стукнуў чабатамі --
Выскачыла сарочанька 
Зь нізкімі ўкланамі:

-- Проша-проша, верабейка, 
Мяне не цурацца!
І ў вубогай маёй хатцы 
Проша забаўляцца...

Прыйшоў мядзьведзь дзіва глядзець,
Ды стаў насьміхацца,
А наш рыцар-верабейка --
Зь ім за лоб цягацца!

Ды мядзьведзю задаў дыхту,
Каб не забываўся!
І з рыцара-верабейкі
Больш не насьміхаўся!