Давылларда очты ал яулыгым, 
Бәлки табалырсыз ишкәен. 
Яшьли сөйгән ярым ятка калды, 
Әйтсәгезлә дуслар, нишләем.
 
Аның йөрәге дә юксынулар, 
Сызланадыр кебек гомергә. 
Ара ераклаша, тик нигәдер 
Кавышырбыз кебек күңелгә.

Ник моң булып тормышыма кердең, 
Нур сипмәгәч таңнар атканда? 
Мәнге сүнмәс рухым hаман көчле, 
Дарья суы ташып аккан дай.