калі мне будзе сорак зь нечым, ці нават пяцьдзесят 
                      
я буду жыць па-чалавечы, плённа працаваць 
                           
я запалю анду сьвячу і красамоўна памаўчу 
                        
і ўсё тады пачну з нуля, ляляляляля 

калі мне будзе трыццаць восем, я скажу »ОК!« 
цяпер я ўжо зусім дарослы, ня тое, што раней 
усё шматзначна і ярчэй, няма зачыненых дзьвярэй 
усё як трэба толькі мне, еееее 

калі мне будзе дваццаць дзевяць, а можа дваццаць пяць 
я буду і кахаць і верыць, марыць і жадаць 
збудую свой уласны сьвет, які разбурыцца ўшцьэнт 
і будзе выпіта да дна, нанананана 

калі мне будзе васемнаццаць, мой улюбёны ўзрост 
я буду сам сабе здавацца старэйшым, чым я ёсьць 
у вачах сонца і туман, прайсьці праз крыўду і туман 
і падаць з вышыні уніз – вось такі капрыз 

калі мне яшчэ ня будзе, буду толькі я 
і будзе травень, будзе студзень, неба і зямля 
я не аб чым не папрашу, адкрыю сэрца і душу 
і на прастору палячу і на ўвесь голас закрычу 



           
мама, тата, гэта я! 
          
неба сонца і зямля 
мама, тата, я люблю 
неба, сонца і зямлю